Dogen City
Japoński start-up powstaje jako odpowiedź na podnoszący się poziom mórz i zmiany klimatyczne. W przyszłości może stać się najzdrowszym miastem przyszłości!
- Czym jest Dogen City?
- Budowa Dogen City
- Przykłady innych pływających miast
- Doświadczenia Japonii w budowaniu na wodzie
Czym jest Dogen City?
Projektantami Dogen City są: start-up N-ARK, członkowie konsorcjum NEW OCEAN, w skład którego wchodzą firmy, naukowcy i rząd. Celem projektu jest stworzenie morskiej strefy ekonomicznej, która rozpocząć ma nowy ekosystem gospodarczy składający się z miast morskich, które w zrównoważony sposób wykorzystać mają zasoby oferowane przez oceany.
Dogen City będzie miało dwa główne aspekty: aspekt społeczny, ponieważ będzie funkcjonować jako odpowiedź na klęski żywiołowe przyjmując m.in. uchodźców klimatycznych, oraz aspekt gospodarczy poprzez zaangażowanie oparte na nowych technologiach i biznesie.
Budowa Dogen City
Fundamenty japońskiego pływającego miasta powstają w mieście Hamamatsu – porcie położonym około 200 km na południowy zachód od Tokio. Projekt rozpoczął swą działalność w drugiej połowie 2021 r. wraz z rozwojem „Green Ocean” – farmy morskiej z siedzibą w jeziorze Hamana.
Przy średnicy 1,58 km i obwodzie około 4 km, Dogen City będzie raczej małym miastem, w którym mieszkać będzie 10 000 osób. Miasto będzie zdolne przyjmować 30 000 odwiedzających i turystów.
Kształt miasta w formie statku ochroni wewnętrzną zatokę przed potencjalnymi tsunami. Chłodzone pod wodą podmorskie centrum danych, zapewni usługi o wysokiej wartości, takie jak: zarządzanie miastem, analiza danych medycznych i symulacja odkrywania leków przy jednoczesnym zmniejszeniu zużycia energii. Twórcy zakładają, że w Dogen City będą współistnieć trzy branże: miasto morskie z funkcjami adaptacji do zmian klimatu, konstelacja podwodnych centrów danych oraz branża turystyczna łącząca przestrzeń kosmiczną, morską i lądową.
Według obliczeń N-ARK, infrastruktura miasta będzie w stanie wyprodukować 2 miliony litrów czystej wody, 7000 ton żywności i 22 265 000 kW energii słonecznej.
Przykłady innych pływających miast
Koncepcja pływającego miasta nie jest nowa. Istnieje wiele projektów, których celem jest udowodnienie, że na morzu można zbudować samowystarczalne pływające miejskie ośrodki.
Na Malediwach powstaje projekt Maldives Floating City. Projekt inspirowany jest kształtem lokalnego koralowca zwanego koralowcem mózgowym i zaledwie dziesięć minut rejsu łodzią od stolicy Malé, 5000 przylegających do siebie jednostek będzie unosić się na jednej z 200-hektarowych lagun. Za projektem stoją holenderscy architekci Waterstudio i Dutch Docklands, specjalizujący się w wodnych rozwiązaniach urbanistycznych.
Wartym uwagi jest również projekt Polimeropolis – proponuje on urbanizację Wielkiej Pacyficznej Plamy Śmieci znajdującej się na Oceanie Spokojnym, o szacowanej powierzchni od 710 000 km² do 17 000 000 km². Jest serią gigantycznych pływających wysp, które oczyszczają ocean, i zbudowane są z plastiku pochodzącego z recyklingu.
W Busan w Korei Południowej Bjarke Ingels Group (BIG) projektuje Oceanix – prototyp pływającego miasta, który po raz pierwszy został ujawniony światu w 2019 roku. Składające się z szeregu sześciokątnych platform miasto zostało zaprojektowane tak, aby było odporne na klęski żywiołowe, takie jak powodzie, tsunami i huragany.
Początkowo ma pomieścić około 10 000 mieszkańców, ale z czasem zostanie dodanych więcej platform modułowych. Oprócz ochrony przed powodziami, miasto będzie produkować własną żywność, energię i świeżą wodę dzięki integracji zerowej ilości odpadów i systemów zamkniętej pętli.
Doświadczenia Japonii w budowaniu na wodzie
Liczne przykłady, od tradycyjnej architektury po futurystyczną propozycję Dogen City, pokazują, że Japonia nie boi się budować na wodzie.
Sztuczna wyspa Kansai, na której znajduje się lotnisko w Osace, położona jest na 11-kilometrowym betonowym falochronie. Na szczycie utworzono podstawę z piasku z dna morskiego, w którą wbito miliony rur wypełnionych piaskiem. Po ich usunięciu i z powodu kompresji gliny powstały kolumny, na których można było budować. Ciężar betonowego falochronu ściskał glinę, pozwalając wodzie morskiej przenikać przez kolumny, stabilizując piaskową podstawę. Budowa Kansai rozpoczęła się w 1987 roku, a prace zakończyły się w 1995 roku.
Źródło: Tommorow City